Gewoon kopen!
Van een goede vriendin kreeg ik afgelopen week het glossy magazine van DON (Stichting Diabetes Onderzoek Nederland). Nu ben ik niet zo’n lezer van glossy’s en tijdschriften, bovendien heb ik niet heel veel met bekende Nederlanders. Ik ben hooguit wel eens een paar weken in de ban van Boer Geert of Boerin Bertie. Maarja, ik kreeg het nu gewoon in mijn schoot geworpen. En het stond natuurlijk vól met diabetesdingen waar ik wél in geïnteresseerd ben. En dan die Umberto op de cover. Dit blad moest op z’n minst even ingekeken worden. Misschien zelfs wel gelezen.
Mijn dochter van 15 pakte als eerste het tijdschrift van tafel. In artikelen over diabetes is ze meestal maar zijdelings geïnteresseerd. Ze heeft er al genoeg mee te maken elke dag. Maar wanneer het daarentegen over ‘gadgets’ gaat, is haar belangstelling gewonnen. Mooie tasjes voor haar glucosemeter. Een leuk kettinkje met een suikerklontje. En: “hééé, kijk mam, daar ook weer een stukje over die Amerikaanse miss met die pomp!” Tsja, zo bladerend met dochterlief besloot ik om toch nog maar wat verder te kijken.
Hoewel het volgens mij nergens expliciet vermeld wordt, ligt de focus van het magazine op diabetes type 1. Artikelen over onderzoek naar genezing bijvoorbeeld. En een mooie fotoreportage van kinderen met diabetes. Je ziet niets aan ze. Wie zou zeggen dat ze zo’n afschuwelijke ziekte onder de leden hebben?
Dat is nu ook precies wat ik zo interessant vond om tegen te komen in dit blad; diabetes kent meerdere gezichten. Diabetes zaait verwarring. Aan de ene kant zijn daar de verhalen van de stoere bikkels. Die ondanks deze rotziekte op wereldreis gaan, of brandweerman zijn. Uitblinkers die zich niet laten belemmeren, die zeggen dat alles kan. Maar aan de andere kant ook de verhalen van (jonge) mensen met al vreselijke complicaties als blindheid of een geamputeerd been. En een verhaal over de enorme impact die de ziekte heeft op een gezin met een jong kind.
“Het is curieus dat je een soort van hiërarchie hebt in ziekten. Iedereen die zich voor kanker inzet, wordt gezien als een held. Terecht natuurlijk, maar diabetes type 1 is ook een heel akelige ziekte met allerlei nare complicaties…”
Wat blijft die tegenstrijdigheid toch een lastig aspect! De verwarring is nog altijd groot. Zo blijkt ook weer uit het artikel over wat voorbijgangers op straat denken over de ziekte. Interessant, maar ook een beetje pijnlijk om te lezen. Nog altijd die onwetendheid over het verschil tussen type 1 en type 2. En nog steeds ook de associatie met overgewicht en een ongezonde levensstijl. Diabetes heeft te kampen met een ‘vreemd imago’. Dit kwam ook naar voren in een ander artikel; een gesprek tussen Jaap De Hoop Scheffer en Dr. Hans Clevers. Jaap De Hoop Scheffer zegt daarin iets heel moois: “Het is curieus dat je een soort van hiërarchie hebt in ziekten. Iedereen die zich voor kanker inzet, wordt gezien als een held. Terecht natuurlijk, maar diabetes type 1 is ook een heel akelige ziekte met allerlei nare complicaties…”
Is diabetes type 1 nu wél of niet een vreselijke ziekte? Eigenlijk ligt het antwoord ook besloten in het magazine; het is namelijk: beiden. Het is vreselijk omdat het een in principe dodelijke ziekte is; zonder insuline sterft een mens. Het is óók vreselijk omdat de impact zo groot is. Om te overleven met zo min mogelijk complicaties is een patiënt gedwongen de hele dag te ‘dokteren’ met zichzelf. En zelfs dát geeft geen garanties. Maar inderdaad: je kunt als alles goed gaat óók nog steeds (bijna) elke sport doen en (bijna) elk beroep uitoefenen. Je kunt je vrij bewegen, en genieten van goed eten. Genieten van het leven! Zo lang en zo gezond mogelijk.
En om dat laatste gaat het natuurlijk. Goede behandelmethodes zijn daarvoor onontbeerlijk. Daarom blijven we hopen op steeds betere behandelingen en uiteindelijk genezing! Stichting DON draagt daar aan bij. Dit magazine draagt daar aan bij. Gewoon kopen dus!
Het magazine is tot 1 mei verkrijgbaar in de winkel. Daarna kan DON Magazine nog wel besteld worden op: www.donmagazine.nl.
