Een kind met Diabetes Type1
Show MenuHide Menu

Wandelende alvleesklier

22 augustus 2012

pancreasSinds mijn kind diabetes heeft, heb ik het ook. En dan niet de ziekte zelf natuurlijk, gelukkig niet. Al had ik het dolgraag van mijn kind overgenomen, maar dat terzijde. Wat ik bedoel is eigenlijk het management van de ziekte. Ik regel namelijk de bloedglucosewaarden van mijn kind. Eigenlijk ben ik een levensgrote, wandelende alvleesklier. Dat regelen doe ik natuurlijk niet alleen, mijn dochter doet gelukkig steeds meer zelf. Geholpen door haar pomp die ze sinds een jaar heeft. Maar ook de overige gezinsleden doen mee. En wat dacht je van de hond? Allemaal zijn we een beetje alvleesklier.
Zo let ik bijvoorbeeld niet alleen op de glucosewaarden van mijn eigen dochter, maar ook op die van vriendinnetjes, wanneer het zo uitkomt. Een week of wat geleden was er een vriendinnetje van diabeteskamp op bezoek. Dat meisje was heel zelfstandig in het managen van haar ziekte. Maar ook schaamde ze zich er een beetje voor. Dus meten en bolussen op haar pomp deed ze zo ongezien mogelijk. Liefst in een stil hoekje. Wat een moeite heb ik moeten doen om op haar metertje te kunnen kijken; ik heb er nog nekkramp van!

Die arme mevrouw zou hartstikke onderuit gaan. Het zweet brak mij uit. Ik zocht in mijn tas vast naar de dextro.

Onlangs was ik ergens op bezoek in het ziekenhuis. Heel toevallig lag er in het bed tegenover ‘mijn zieke’ een wat oudere mevrouw met diabetes. Het was duidelijk dat deze mevrouw al wat aan het dementeren was. Ook zorgde ze niet zelf voor haar ‘suikerziekte’. Dat deed de verpleging. Op een avond zag ik dat een verpleegster met de mevrouw en een meetapparaatje in de weer was. Vooralsnog leek dat goed te gaan. Ik hoorde een waarde noemen en die was prima. Vervolgens zag ik dat de verpleegster een pen met kortwerkende insuline tevoorschijn haalde en de mevrouw een flinke dosis toediende.
Nou, dan komt het eten vast snel, was zo mijn gedachte. Alleen… dat eten kwam maar niet. Ik werd er zowaar een beetje zenuwachtig van. Het eten zou toch wel op tijd zijn? Wat als het eten niet op tijd was? Die arme mevrouw zou hartstikke onderuit gaan. Het zweet brak mij uit. Ik zocht in mijn tas vast naar de dextro.
Na vele stressvolle minuten kwam uiteindelijk het eten gelukkig toch op tijd. Niets was er gebeurd. Behalve met mij, ik had inmiddels een plaatsvervangende hypo.

Een ander voorbeeld. Op de manege van mijn dochter is nog een meisje met diabetes. Een poosje geleden was zij haar glucosemeter vergeten. Dus kwam ze naar ons toe om te vragen of ze mijn dochters meter even mocht lenen.
Natuurlijk mag dat altijd, al weten we dat het soms de pomp van mijn dochter in de war brengt. De gemeten glucosewaarden worden namelijk van de meter draadloos naar mijn dochters pomp ‘overgebliept’. Zo ook dus de waarde van het andere meisje. Je hoort de pomp vervolgens bijna denken: “Hee, da’s gek, zonet een waarde van 8, en een minuut later een waarde van 17!???” Maar goed, de piepende adviezen van de pomp die hierop volgen, kunnen gelukkig met één druk op de knop genegeerd worden.
Terug naar het meisje. Inmiddels was haar moeder erbij gekomen. Samen bespraken ze de te volgen strategie. Ze moest namelijk nog op haar paard een oefening rijden. Moest ze toch maar eerst wat bijbolussen, of juist niet? Wat extra eten? Afijn, zoals dat meestal gaat. Als vanzelfsprekend raakte ik betrokken in het overleg. Altijd fijn om herkenning te vinden bij een andere moeder-van-een-kind-met-diabetes. En heeeel toevallig was er die middag nóg een diabetesmoeder in de zaal die zich er vervolgens ook nog mee ging bemoeien! Het werd een knus moment van glucosemanagers onder elkaar.

Het arme meisje d’r bloedsuiker werd nu door drie moeders besproken. Of het voor haar zo prettig was, betwijfel ik ten zeerste. Zelf diabetes hebben is al erg genoeg. Maar dan ook nog steeds maar weer die bemoeienissen van die wandelende alvleesklieren!

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *


Maak eerst dit rekensommetje (ter beveiliging) *